Van oorsprong is Yvette kinderfysiotherapeut. Haar keuze voor de opleiding tot physician assistant was ingegeven door haar wens meer in het medische domein te kunnen werken.

Yvette is werkzaam in de kinderrevalidatie bij Libra, een grote zorginstelling in het zuiden des lands. Hier behandelt en begeleidt zij jongeren die op het middelbaar (speciaal) onderwijs zitten en inmiddels ook kinderen en jongeren met niet-aangeboren hersenletsel. Sinds een jaar is er een nieuwe uitdaging bijgekomen: ze is medisch manager van de vakgroep kinderrevalidatieartsen. 

‘Toen onze vorige medisch manager wegging, kwam binnen de vakgroep de vraag wie er interesse had om haar op te volgen. Ik had interesse, maar ik ben geen medisch specialist, dus het was voor iedereen een nieuwe situatie als ik als PA de functie van medisch manager zou gaan invullen. Vooraf heb ik aan de vakgroep kinderrevalidatie gevraagd of ze mij mandaat wilden geven om deze functie uit te gaan voeren. Dat heb ik gekregen. Daarnaast is de medische staf akkoord gegaan met mijn deelname aan de medische staf. Vervolgens heb ik de sollicitatieprocedure doorlopen en inmiddels ben ik al een jaar met veel plezier medisch manager.’

‘Ik ben buitengewoon lid van de medische staf. In ons centrum zijn PA’s geen lid van de medische staf. Ik heb geen stemrecht, maar dat is geen probleem, het gaat erom dat ik de dynamiek en de informatie van de medische staf meekrijg die helpend is voor mijn functie als medisch manager. We hebben binnen de vakgroep een fijne samenwerking. We zetten ons gezamenlijk in voor de positionering en ontwikkeling van de kinderrevalidatie.’

‘Als medisch manager ben ik verantwoordelijk voor de resultaat verantwoordelijke eenheid (RVE) kinderrevalidatie, samen met de manager bedrijfsvoering. Wij zitten beiden in het management team, wij denken dus ook mee met het strategisch-tactisch beleid van de gehele organisatie. Ik houd mij vooral bezig met de medisch-inhoudelijke kant van het beleid. Bijvoorbeeld welke inhoudelijke ontwikkelingen zijn er gaande, wat hebben wij nodig en welke keuzes kunnen we maken?’ 

‘Daarnaast ben ik direct leidinggevende van de revalidatieartsen. Ik ben ook medeverantwoordelijk voor de zorginkoop van onze organisatie, dat wil zeggen de onderhandelingen met de zorgverzekeraars. Ik word bij veel dingen betrokken en ik krijg heel veel vragen van collega’s.’

‘Het zijn vooral beleidsvragen. We gaan met een nieuwe EPD starten, willen we die keuze maken, staat het medisch management daar ook achter? Vanuit de dokters krijg ik regelmatig vragen over de werkdruk, hoe kunnen we dat beter managen? Soms gaat het over kwaliteitscijfers. Het kan echt van alles zijn. Als medisch manager moet je dat goed bewaken en jezelf ook wel eens afvragen: moet ik hierbij betrokken worden of laat ik dit aan iemand anders over?’ 

‘Binnen de vakgroep werken we nauw samen en ik kan veel informatie vergaren door met mijn collega’s te sparren. Voordeel is ook dat ik al lang hier werk en de organisatie en de mensen goed ken, dat maakt het in deze functie makkelijker.’ 

‘Op maandag en donderdag heb ik patiëntenzorg. Op dinsdag en vrijdag heb ik drie dagdelen managementtijd en één ochtend overleggen met de vakgroep, de medische staf, et cetera. Dat is de theorie. In de praktijk lopen dingen ook door elkaar heen. Er zitten wel meer werkuren in maar dat vind ik niet erg. Ik heb het voordeel dat de manager bedrijfsvoering inhoudelijk veel weet en dingen kan overnemen als ik er niet ben. Maar het is ook wel eens ingewikkeld. Soms is er een managementoverleg op een dag dat ik patiëntenzorg heb. Dat gaat niet altijd samen, dan moet je keuzes maken, je kan niet overal bij zijn.’ 

‘Soms zit ik in een teambespreking met mijn eigen behandelteam en dan komen organisatorische zaken aan de orde. Dan gaan ze mij ook wel eens bevragen vanuit mijn rol als medisch manager. Of ik zit met de dokters in een vakgroepbespreking en gaat het over dagelijkse, organisatorische kwesties. Ook dan word ik sneller op mijn rol als medisch manager bevraagd, dat is logisch. Soms kan ik daarop in gaan, maar het komt ook voor dat ik zeg, ik zit hier nu als PA en niet als medisch manager. Als medisch manager heb ik vaak wel meer informatie en ik merk dat ik vanuit een breder perspectief naar alle ontwikkelingen kijk, niet alleen vanuit het teamperspectief. Ik heb er voordeel van dat ik beide posities bekleed, ik weet wat er op de werkvloer speelt en wat organisatiebreed de ontwikkelingen zijn.’

‘Ja ik heb de opleiding ‘Management voor medici’ gedaan bij de Federatie Medisch Specialisten (FMS). Dit is een opleiding van acht keer twee dagen voor medisch managers, in principe voor medisch specialisten. Ik vond het een hele fijne opleiding waar ik veel geleerd heb over ontwikkelingen in de zorg, de rol van zorgverzekeraars, maar ook bijvoorbeeld over onderhandelen. Het heeft mij geholpen een brede visie te ontwikkelen omdat je beter weet wat er in de zorg en in de maatschappij speelt.’

‘Ja, ik was zelfs de eerste PA die deze opleiding wilde doen! Dat was geen probleem, maar het moest wel eerst even besproken worden. Mijn medecursisten vroegen wel eens hoe het voor mij als PA was. Het was heel leuk om te merken dat ik volwaardig kon meedoen, mijn eigen dingen kon inbrengen en kon bijdragen aan de kwesties die bij anderen speelden. Natuurlijk heb ik een andere achtergrond, ik ben geen medisch specialist, ken de ongeschreven regels minder en het is een andere dynamiek. En ik werk niet in het ziekenhuis maar in een revalidatiecentrum. Maar uiteindelijk is je doel als medisch manager voor iedereen hetzelfde: zorgen dat je afdeling goed functioneert en dat de mensen zich kunnen ontwikkelen.’ 

‘Uiteindelijk gaat het om jouw competenties. En je moet zelf opstaan en aangeven dat je dat wil. Anderen komen nog niet zo op het idee om een PA voor de functie van medisch manager te vragen, maar je voelt zelf wel aan of men ervoor openstaat. Bij de FMS weten ze inmiddels ook dat een PA de functie kan vervullen. Of je nou PA bent of medisch specialist, dat maakt niet uit. Je hebt vooral commitment nodig en het mandaat om dingen te kunnen doen. En op een gegeven moment is het feit dat je PA bent niet meer van belang. Als je hebt laten zien wat je kan en wat je doet, dan vraagt niemand daar meer naar. Het is een ontwikkeling die niet meer te stoppen is. Ga uit van samenwerking en toon betrokkenheid, dat is de basis waarop je de functie kan uitoefenen. Denk niet dat het niet kan!’ •

tekst: Maud Notten, communicatieadviseur NAPA
contact: communicatie@napa.nl 
beeld: Vincent van den Hoogen
bron: NAPA Magazine nr. 25, november 2024