Bert, kun je een sfeerimpressie geven van het congres en je verblijf? 

Het was in één woord ‘geweldig’. Voor mij was het de eerste keer dat ik de AAPA-conference bijwoonde. Ik was onder de indruk van de omvang van het congres. Een vijfdaagse happening met 7333 deelnemers en een enorm grote locatie. 

Een van de hoogtepunten was de ‘PA’s Night Out’. In het hart van Nashville, op Broadway, waren zes grote bars volledig afgehuurd voor de PA’s. Een te gekke sfeer om nooit te vergeten. We waren met een groep van 45 Nederlandse PA’s, de grootste buitenlandse delegatie! Daar waren we met z’n allen wel trots op. 

Wat is jou opgevallen als je de AAPA vergelijkt met NAPA?

In de VS zijn zaken heel anders geregeld. Veel wet- en regelgeving wordt per staat geregeld, niet alleen op nationaal niveau. Tijdens het congres was er een meeting van The House of Delegates, dat zijn de gedelegeerden per staat. Je kan het een beetje vergelijken met onze Ledenraad, maar dan veel groter natuurlijk en vooral ook veel formeler. Ik mocht er als buitenlandse gast bij zijn, heel bijzonder. The House of Delegates vergadert over allerlei zaken. Ze delen kennis en ervaringen, bijvoorbeeld over richtlijnen en wetgeving die elke staat dus zelf moet regelen en vastleggen. De besluitvorming in de VS is daardoor wel een stuk ingewikkelder, net als het lobbyen. Lobbyisten zijn er in elke staat, maar ook in Washington D.C. op federaal niveau. 

Net als in Nederland, is er in de VS een discussie gaande over naamswijziging naar Physician Associate. Dat proces verloopt moeizaam. Tot nu toe is nog maar één staat bijna zover, maar ze verwachten dat het qua wetgeving nog wel even zal duren. 

Je hebt gesproken met Lisa Gables, de director van AAPA. Wat kun je hierover vertellen? 

Ik heb anderhalf uur met Lisa gesproken, het was een heel prettig en nuttig gesprek. Zij is al 11 jaar betrokken bij AAPA en sinds 2019 directeur. AAPA heeft een vergelijkbare structuur als NAPA, met een bestuur en een directeur. De voorzitter is eerst een jaar vicevoorzitter, dan een jaar voorzitter en daarna een jaarlang adviseur van de voorzitter. Als voorzitter heb je dus feitelijk maar een jaar om dingen echt voor elkaar te krijgen. 

De VS telt 186.000 PA’s, waarvan 87.000 lid van AAPA. Op een inwonersaantal van 332 miljoen, is er dus 1 PA beschikbaar voor 1784 inwoners. Ter vergelijking: In Nederland is de verhouding 1 op 7727 inwoners, dat mag dus wel verbeteren door meer opleidingsplaatsen te creëren. Van de circa 2200 PA’s in Nederland zijn er ruim 2000 lid van NAPA. Bij ons is de organisatiegraad dus veel hoger!

Lisa vertelde dat in de afgelopen 11 jaar het aantal PA-opleidingen in de VS is gegroeid van 275 naar 325 en is het aantal studenten met 86% gegroeid. Er zijn momenteel 21.000 PA’s in opleiding, waarvan al 90% lid. Er is dus sprake van verjonging. 

Wat ik bijzonder vond te horen was dat AAPA ook leden heeft buiten de VS, de zogenoemde territories. Dit zijn de Virgin Islands en Puerto Rico. AAPA ondersteunt de ontwikkeling van het beroep PA in landen die weinig middelen hebben en een lage organisatiegraad. Zij doen dat om wereldwijd het beroep van de PA te promoten. 

Met Lisa heb ik ook gesproken over de rol van landen waar het beroep van de PA wel al verder ontwikkeld is en stevig verankerd in de nationale gezondheidszorg. Zoals Canada, het Verenigd Koninkrijk en Nederland. De VS maakt zich een beetje zorgen over het niveau van de PA in minder ontwikkelde landen. Het is de moeite waard om te verkennen of en hoe wij samen met de VS, Canada en het VK bijvoorbeeld daar een rol in zouden kunnen spelen. 

Lisa Gables heeft aangeboden kennis en data met ons te delen. In de VS en vaak op initiatief van de AAPA wordt veel onderzoek gedaan. We mogen gebruik maken hun database en onderzoeksresultaten. Ik heb een presentatie bijgewoond over de Harris Poll, een groot Amerikaans onderzoeksbureau, dat onderzoek heeft gedaan naar de patiëntervaringen met de PA. De resultaten waren erg indrukwekkend en positief en dragen bij aan de positionering van ons beroep. Het is goed dat we contact hebben met AAPA. Dat is echt een bondgenoot waarmee je kan verder kan bouwen aan de toekomst van ons mooie beroep.

Hoe was de Holland House Borrel? 

Dat was natuurlijk ook een hoogtepunt! We hadden de borrel namens NAPA bij de start van het congres georganiseerd. Dat was erg leuk want daardoor kwam je tussen al die duizenden PA’s steeds bekenden tegen tijdens de inhoudelijke sessies, maar ook in de Expo Hall waar veel bedrijven en sponsoren hun activiteiten en producten konden laten zien. Er waren ongeveer 45 Nederlandse PA’s op de borrel, inclusief de studenten PA. Het is heel waardevol om elkaar als Nederlanders daar te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen. 

Wat neem je mee van deze ervaring? 

De inhoudelijke sessie waren van een hoog niveau en zeer gevarieerd. Een van de leukste sessies vond ik ‘Is there a PA on board?’. Veel Nederlanders woonden die sessie bij. Er werd verteld wat je kan en mag doen als PA, mocht zich een acute situatie voordoen tijdens een vlucht. En wat er allemaal al aanwezig is in het vliegtuig om medische handelingen te kunnen uitvoeren. Dat is  meer dan je denkt!

Het beroep van de PA vindt zijn oorsprong in de VS bij defensie. Nog steeds zijn er veel PA’s in de het leger van de VS. Zij lopen in uniform rond tijdens het congres. Dat geeft ook een speciale sfeer die wij in Nederland niet kennen.

Deelname aan zo’n groot, internationaal congres is een verrijking voor jezelf en geeft een bredere blik op je beroep. Als PA wil je dit toch één keer meemaken. Het is een heel toffe ervaring, niet alleen omdat het leuk is, maar ook om te netwerken en kennis te delen, te weten hoe de gang van zaken is in de VS. Het is leerzaam om bij andere landen in de keuken te kijken. 

Kijk voor meer informatie over de American Academy for Physician Assistants en hun activiteiten op aapa.org.