Na het afronden van haar PA-opleiding merkte Elise dat ze een groeiende behoefte had aan uitdagender werk. Tegelijkertijd stond de EEG-afdeling van het derdelijns epilepsiecentrum waar zij werkzaam is voor een grote uitdaging: de hoeveelheid EEG-data nam gestaag toe, tot wel 600 tot 700 uur per week, terwijl het aantal mensen dat deze gegevens kon beoordelen juist afnam. Dit leidde tot de vraag of een computer, middels een algoritme, een deel van dit werk kon overnemen.

Elise: ‘Mijn interesse in wetenschap was al eerder aangewakkerd tijdens mijn WO-opleiding neuropsychologie, waarin wetenschappelijk onderzoek een prominente rol speelt. In 2019 besloot ik het project op de EEG-afdeling op te pakken. Ik begon met het verkennen van bestaande algoritmen, bijvoorbeeld door eerder gepubliceerde artikelen te raadplegen. Vervolgens startte ik een kleinschalig validatieonderzoek, waarbij ik langdurige EEG-registraties van onze afdeling liet analyseren door verschillende beschikbare algoritmen. Dit resulteerde uiteindelijk in mijn eerste gepubliceerde artikel.’

Elise kreeg de smaak te pakken en oriënteerde zich op de optie om dit onderzoek in een promotietraject te gieten. En dat lukte. In 2021 startte zij officieel met het promotietraject. 

Elise: ‘Ik heb het promotietraject vooral als erg leuk en leerzaam ervaren. Het was ook hard werken. Naast je klinische taken en je gezin, loopt het onderzoek als een rode draad door je week en besteed je er (mentaal en fysiek) veel tijd aan.’

Ondanks het harde werk, kan Elise physician assistants die ook ambities hebben om wetenschappelijk onderzoek te beoefenen of zelfs te promoveren, beslist aanraden: ‘Ik kijk met trots terug op dit traject en het eindresultaat ervan. En omdat het onderzoek erg praktisch is ingezet, het algoritme is nu deels geïntegreerd op de afdeling, zie ik de resultaten nog iedere dag terug.’

De bul heeft inmiddels een mooi plekje gekregen. Voor (aanstaande) promovendi heeft ze goede tips: ‘Zorg voor goede en toegankelijke begeleiding, definieer duidelijk het doel van het onderzoek en zorg ervoor dat je tijd vrijmaakt (lees: krijgt) om aan je onderzoek te werken en dus ook daadwerkelijk afwezig bent op de afdeling.’

In haar promotieonderzoek onderzocht Elise of de beoordeling van langdurige EEG-registraties (4 – 90 uur) bij volwassenen deels kan worden overgenomen door een algoritme, in het proefschrift aangeduid als automatische piek- en aanvalsdetectiesoftware. Dit zonder de kwaliteit van de beoordeling in gevaar te brengen. 

De prestaties van drie commerciële detectiesoftwarepakketten (Persyst, Encevis en BESA) zijn geëvalueerd om te bepalen of zij net zo goed presteren als menselijke experts.

De software detecteert interictale afwijkingen net zo goed als menselijke experts. Alleen epileptische aanvallen worden nog niet zo goed gedetecteerd als menselijke experts. Dit geldt met name voor aanvallen met kortdurende (minder dan 10 seconden) of subtiele EEG-afwijkingen. Overall presteert het softwarepakket van Persyst het beste.

De thesis omvatte ook een nieuwe methode waarbij automatische detectie werd gecombineerd met gesamplede visuele beoordeling.

De nieuwe beoordelingsmethode is vergeleken met de conventionele beoordelingsmethode (op basis van volledige visuele beoordeling). Er was geen verschil in de conclusie. 

Kortom, automatische piek- en aanvalsdetectiesoftware kan betrouwbaar gebruikt worden bij het uitwerken van langdurige EEG-registraties zolang de gebruiker zich bewust is van de beperkingen. Dit bespaart menselijke uitwerktijd. 

Bekijk hier het proefschrift.

Elise Reus is lid van NAPA. Zij is voorzitter van de commissie opleiding en wetenschap. Deze commissie houdt zich onder andere bezig met toekenning van de wetenschapssubsidie voor physician assistants.