Tekst: Petra van Houten I Beeld: archief Rianne Vermeij

Vermeij startte in 2011 met de opleiding tot PA aan de Hogeschool in Rotterdam, waar zij in 2014 afstudeerde. Ze kwam in aanraking met dit vak nadat één van de hoofd-halschirurgen van de afdeling KNO voorstelde om te solliciteren op de functie van PA. De functie sprak haar gelijk aan, bovendien was ze na twintig jaar operatieassistent wel toe aan een nieuwe uitdaging.

Vermeij ondervond tijdens haar opleiding weinig obstakels. Het echte pionierswerk werd gedaan door de twee PA’s die een jaar eerder van start waren gegaan en de meeste artsen kenden haar al van de OK. Alleen de arts-assistenten moesten aanvankelijk wennen. “Is er wel voldoende werk voor de beide disciplines samen?” en “lopen we elkaar niet in de weg?” waren vragen van arts-assistenten tijdens de presentatie van haar startdocument. Professor Baatenburg-de Jong, hoofd van de afdeling KNO, staat enorm positief ten opzichte van de functie van de PA. Hij geeft aan dat er juist tijd én ruimte voor PA’s moet komen, voor verdieping én extra taken. Dit blijkt in de praktijk inderdaad het geval. Vermeij: “De arts-assistenten hebben nu meer tijd gekregen om te assisterenop de OK, omdat wij het Provox®-poliklinisch spreekuur hebben overgenomen. Ik denk dat ze ons nu wel volledig hebben geaccepteerd.”

Vermeij’s werkzaamheden bestaan uit het behandelen van patiënten met speekselstenen met behulp van de echogeleide vergruizer. Daarnaast doet ze ondezoek naar de resultaten van de behandeling. De PA heeft eenmaal per week poliklinisch spreekuur voor patiënten met een Provox®; het zogenaamde “spraakknopje”. Ook assisteert ze bij operaties en voert ze de intake en controle van patiëntenmet een larynxcarcinoom uit. “Na het algemeen KNO-onderzoek controleer ik bij deze patiënten, door middel van een fiberlaryngoscopie, de larynx, waarbij ik van elke patiënt foto’s maak voor de follow-up”, legt Vermeij uit.

Op de vraag wat ze het leukst vindt aan haar werk, antwoord mijn werk in het algemeen. Niet alleen de afwisseling van werken op de polikliniek en de OK, maar ook over de verantwoordelijkheid en zelfstandigheid en de technische vaardigheden die nodig zijn bij de behandelingen en controles.” Daarnaast vindt Vermeij het contact met de patiënten erg fijn. “Ik vind het prettig om mensen weer terug te zien, zodat je weet hoe het met ze gaat.” Moeilijker vindt de PA het feit dat patiënten complicaties of recidieftumoren kunnen krijgen. “Door het veelvuldig contact met ze, voel ik me vaak erg betrokken. Dat maakt het vak soms ook zwaar.”

Van haar keus voor de opleiding tot PA heeft ze geen seconde spijt gehad. Ze adviseert nieuwe studenten dan ook om er voor te gaan. “Al moet je tijdens de opleiding afzien, het beroep is ontzettend leuk.” In de toekomst zou ze nog willen promoveren. Maar op dit moment geniet ze nog van haar vrije tijd naast het werk. Vermeij: “Ik breng regelmatig tijd door met mijn kinderen en heb bijna elk weekend trainingsritten op mijn racefiets.”